jueves, 30 de noviembre de 2017

A Rusia dun poeta en tempos convulsos

 
O pasado luns tivemos a reunión do primeiro grupo do club de cinema, para comentar a segunda das pelis sobre o ciclo sobre a Revolución Rusa. A peli en cuestión era Doctor Zhivago, baseada na novela do Nobel ruso Boris Pasternak, dirixida polo británico David Lean, Sir David Lean. 

Completan a filmografía deste cieasta un total de 16 películas como director, pero se ten un lugar na historia da séptima arte é fundamentalmente por tres: A ponte sobre o río Kwai, Lawrence de Arabia e Doutor Zhivago. As tres son películas indispensables, e teñen a pegada do seu director, que gañou o óscar ao mellor director polas dúas primeiras. Son superproducións da época dourada de Hollywood, dos anos cincuenta e sesenta, rodadas cunha impecable técnica de color que contan historias de personaxes que viven inmersos en marcos nos que teñen lugar conflictos de grandes proporcións (un coronel que constrúe unha ponte para o inimigo na segunda guerra mundial, un oficial inglés en medio de confictos entre árabes, ou un poeta en plena revolución rusa)

Pero non sería xusto falar da película sen comezar polo creador da súa historia, Boris Pasternak, unha historia que ben podería pasar pola súa propia, porque hai un claro paralelismo entre o escritor e Yuri Zhivago: un poeta admirado e querido polo pobo, pero perseguido polas autoridades soviéticas, acusado de subxetividade e individualismo, algo frontalmente contrario ao réxime. Pasternak foi galardoado co premio Nobel de Literatura en 1958, despois de estar na lista de candidatos seis veces  en anos anteriores; pero foi seguramente a publicación de Doutor Zhivago ese mesmo ano o que o fixo finalmente merecedor do premio, unha publicación saíu á luz da man dun editor italiano, tras saír o documento orixinal clandestinamente da URSS, onde non se publicaría ata os anos 90, tras a caída do réxime soviético.

A revolución rusa, a guerra civil que veu despois, e o posterior desenvolvemento e crecemento da Unión Soviética é contada a través do  fío condutor da vida de Yuri Zhivago, unha revolución que se nos ofrece descarnada, na que o amor, a familia, a arte ou mesmo a vida teñen escaso valor, supeditados ao colectivismo, á ditadura do proletariado. Pero ademais, a película éunha historia de amor e se profundizamos, podemos atopar un canto aos mellores valores do ser humano

A banda sonora e a marabillosa fotografía, cos seus coidados encuadres, a beleza das paisaxes rusas (que en realidade son en gran parte españolas) contribúen, sen que nos deamos conta, a crear un ambiente poético e cálido, que encaixa á perfección coa alma do poeta (médico de profesión), en contraste co frío inmisericorde e os desgarradores acontecementos que teñen lugar.
 
A pesar da fría acollida entre a crítica, obtivo en 1965, entre outros premios, 5 óscars e 5 globos de ouro

Entre os participantes na nosa reunión, houbo opinións de todas as cores, dende a quen lle pareceu un muermo infumable  ata a quen a recoñeceu como unha película de gran talla, pasando pola indiferencia. As críticas máis xeralizadas estiveron dirixidas a excesiva metraxe. 

Da reunión quedámonos con esta secuencia:
               - Que tal a peli?
               - Me enamoré de la chica rubia...


No hay comentarios:

Publicar un comentario